Ters düz dünyam.
Sallar beni hayallerim.
Biterse rüyam,
Hepsi yanımda kendi boşuna sallanır.
Toprak kokusunu sever insan,
Belki geldiği için oradan
Ya da gideceği tek yer olduğundan.
Böcekten korkar,
Meze olacağı için çekinir masasından.
Dündüm üryan.
Bugün giyinik ruhum,
Paltosu delik, cepleri boş.
Görünmez elleri, küçüktür biraz, nahoş.
Ateşten yanar insan,
Belki kovulduğu için Tanrı tarafından
Ya da içinde mutlak bulunduğundan şeytan.
Kibritten bakar,
Yandığı kadar yakmak istemesi bundan.
Gölgem bühtan.
Aklığının sebebi kimi zaman.
Siliktir her an,
Denilene uyar, istemez ihsan.
Küskün insan,
Ölümsüzlük vaadiyle bakarken göğe,
Olumsuzluk hadisesine boyun eğmesi ne kadar da sıradan!
Büstün yalan!
Tüm tapınakların talan.
Medet umuyorsun doğmamış çocuktan!
Benim dünyamdır aslolan!
Gel bak bir kere kıyısından,
Belki çıkmazsın hiç, seversin.
Tutarız beraber piçin ucundan!
15beş10 | 21:15
Mercey.
Kayıt Tarihi : 18.3.2011 23:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!