Benim de annem yaşıyordu bir zamanlar, sahi miydi bu?
Bir nefesten daha yakın, bir kalpten atıştı o.
Elleri saçlarımı okşar, sesiyle dindirirdi acımı,
Şimdi yokluğu bir uçurum, düştüğüm dipsiz kuyu.
Hala duyarım sesini, bir rüzgar fısıltısında,
Görürüm yüzünü, kaybolan her güneş batışında.
Bir kahkahası vardı, içimi ısıtan,
Şimdi o kahkaha, yüreğime saplanan bir sızı.
Zaman akıp gidiyor, mevsimler değişiyor,
Ama içimdeki boşluk, sensiz hiç dolmuyor.
Her yerde bir izin var, her anımda bir hatıran,
Yaşıyorsun içimde, hiç bitmeyen bir fırtınan.
Keşke bir kez daha sarılsam, kokunu içime çeksem,
"Annem" diye haykırsam, yeniden var olsan.
Ama biliyorum ki, artık sadece anılardasın,
Yine de sen yaşıyorsun, en derin dualarımdasın.
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 22:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!