Bin dokuz yüz kırk dokuz da
Anam doğmuş bir yoklukta
Küçük bir kentte, Bozkır'da
Benim anam hiç gülmemiş
On dördünde gelin olmuş
Türlü borçlara gark olmuş
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta