Benim Şiiri - Hikmet Aksu

Her dilde olmayan, umman misali,
Arûz benim, hece benim, söz benim.
Ruhuma hitaptır, aşka teselli,
Nağme benim, makam benim, saz benim.

Deryayım, ummanım ezelden ebed,
Sevgiyle tatlanmış içtiğim şerbet.
Her mekân sıladır, yaşamam gurbet,
Dağlar benim, yayla benim, düz benim.

O türkülerimdir; coşkun sel gibi,
Salınır dilberler selvi, dal gibi,
Cennet bahçesinde gonca gül gibi,
Heves benim, arzu benim, haz benim.

Ben hep varım Yunus Emre sözünde,
Civanmerdim Koç Köroğlu izinde,
Benim yanan; Aslı-Kerem közünde,
Sevdâ benim, yürek benim, köz benim.

Hikmet'in gönlünde sevdâ yarası,
Çektiği çileler dilin belası.
Kalem kibrit olur kelam yazması (Yanlışmış, doğruymuş... bizden sunması,)
Sayfa benim, sütun benim, cüz benim.

Dost Kalemlerden:

'Dereler birleşmiş dönmüş nehir’e
Coştukça coşuyor durmaz ha bire
Elbet coşkusunu döker şiire
Temel benim yapı benim öz benim '.......... Âşık Gürkani