Benim Şiiri - Emre Özmen

Bilmeyen öğrensin duymayan duysun
Şifası olmayan hastalık benim
Maşa ile tutulur el yakarım
Ateşe atılan kor benim

Kimler geldi kimler geçti
Gönül hep onları içledi
Ne yaşadıysa onlardan öğrendi
Kaderi olmayan geçmiş benim.

Her daim bir niyetim vardır amma
Her niyet kabul olmaz muradıma
Bıkmadan niyaz ederim yalvarmakla
Hayır mı şermi bilinmeyen benim.

Bilirim güldürmez baht beni
Gülü olmayan bülbül benim.
Kısılır sesim yerle bir olur tacım
Hedefi olmayan mızrak benim.

Bu ara beynim çatlar öfkeyle
Her sese kulak verir bir Hey' ile
İçinde fitne olmayan bir neşe ile
Her söylediği yalan olan çoban benim.

Dünyaya fani denilir üstadlarca
Garipler katledilir hunharca
Garipten farkım yoktur uyanıklarca
Zalim diyerek yafta vurulan benim.

Bir ses gelir derin gaiblerden
Bilemedim gelen Azrail mi ta derinden
Abdestsiz ilan edilirim abdestlilerden
Kefene layık olmayan ceset benim.

Bana söylenen olabildiğince sabret
Rabbin hikmeti ile kurulunca ahiret
Karşıma çıkarılır kıldan ince sırat
Korkmadan yürüyecek salih benim

Olurda çıkarılırsam ayna gibi karşına
İzledikçe anlarsın insanlık namına
Pişman olurda istersen helalliği hayrına
Helal edecek bu nefsin sahibi benim.