Beni Yokluğumla Anla Şiiri - Seyrani Göl

Ben sustum
çünkü kelimeler,
acıya karşı daima yetersizdi.

Bir insanın
neden konuşmadığını değil,
neden sustuğunu anlayabilmelisin.
Çünkü bazen
söz söylemek değil,
susmak parçalar içini.

Zamanla öğrendim:
Çığlık en çok
sessizliğin içinde büyür.
Ve kimse duymadığı bir acının
varlığını da kabul etmez.

Yavaş yavaş
söküldüm kendimden.
Gölgem benden uzak düştü,
gözlerim bile unuttu
nasıl bakıldığını.

Umut?
O, bir efsaneydi zaten.
Bir insan
bekleye bekleye kurur da
kimse fark etmez
ne zaman toprağa karıştığını.

Ben yok oldum
ama ölümle değil.
Yavaşça silinerek,
anlamı tüketerek,
varlığımı sadece içimde taşıyarak.

Şimdi bana dair bildiğin her şey
bir yanılgı olabilir.
Çünkü ben artık
ne ismimle varım,
ne yüzümle,
ne de hatıranla.

Sadece bir iz bıraktım sana:
Anlamak için değil,
hissederek susman için.

Beni yokluğumla anla.
Çünkü bazı varoluşlar
ancak silindikçe gerçekleşir.
S.GÖL