Beni Vurursun Şiiri - Mustafa Sürmeli

Ey gönlümün sultânı,
Hayatımın anlamı,
İsteme ayrılığı,
Beni vurursun.

Karanlık bir köşede,
Eşsiz bir endişede,
Yetmişlik bir şişede,
Beni bulursun.

Koyup hasret eline,
Beni Mecnun eyleme,
Acı sözler söyleme,
Beni vurursun.

Hayallerim kırık dökük,
Elbise yamalı sökük,
Bir tenhâda boynu bükük,
Beni bulursun.

Hasta kalbim yorulur,
Akan sular durulur,
Kavuşmamız zor olur,
Beni vurursun.

Ben firâri ben göçebe,
Uykularım kaçar gece,
Sayıklarken hece hece,
Beni bulursun.

Özlerim melek yüzün,
Özlerim tatlı sözün
Ok olur kaşın gözün,
Beni vurursun.

Varlığının izaasında,
Ölüm kalım nizâsında,
Gözlerinin hizasında,
Beni bulursun.

Kıyâmet koptu sanam,
Of of of vay vay anam,
Ben sana dayanamam,
Beni vurursun.

Sancılarım azıyorken,
Mezarımı kazıyorken,
Bu şarkıyı yazıyorken,
Beni bulursun.

Rüzgarda savrulurum,
Ne düşer ne doğrulurum,
Yaşıma boğulurum,
Beni vurursun.

Göğsünü oy gere gere,
Vurma beni yerden yere,
Karşında birden bire,
Beni bulursun,
Utanırsın.