Beni Sana Son Kez Armağan Ettim

Beni sana son kez armağan ettim
güneşe dokundun hiç uzanmadan
bir düş gibi seni bin kez yaşadım
anladım ki canımdan can gibi gittin

Sessizce çekildim gönül evinden
tenin kokusunu son kez soludum
ne seni unuttum ne tövbe ettim
seni bana getiren güne sükrettim

Tanrım benim gibi mi sevdi her kulun
bedenim yanarken gönlüm üşüyor
hayatı çaresiz toprağa mahkum
yalnız bir ağaç gibi içim çürüyor