Ve beni ölümler çağırır;
Eski alışkanlıklardan kalma
Yaşamak kırıldığım bir dost mektubu cebimde
Kalmak kokusuz bir karanfil
Beni ölümler çağır uçsuz bucaksız ülkeler ardı...
Gitmek nasipsiz bir yağmura
Gitmek cam kenarı hüzün koltuklarında
Ve beni ölümlere çağıran sevmelerin
Hiç yokmuş gibi duran gölgeleri
Asılsız ihbarlarla bağırıyorum kendime
Ve sen yine ölümlere bölen sessizlik...
Omzumdan sıyırmıyor bu kez
Avcının sıktığı kurşun
Ama öldürmüyor da
Bu kez zor direnmek
Tüm dur çağrılarına koşarken ki gücü
Bulamıyorum bacaklarımda
Ve her şey hazır aslında;
İçimin tüm sokaklarında tahliye ışıkları
Üzerimde enkaz...
Ve beni ölümler çağırır;
Eski alışkanlıklardan kalma...
Yaşamak kırıldığım dost mektubu cebimde demiştim
Mektup falan yok aslında
Sadece kırılmışlığım...
Ve evimin halka kapalı yalnızlığı,
Ve geceden inme eşkiya şapurtusu düşüncelerim
Beni, beni ölümler çağırır;
Gitmeliyim...
Kayıt Tarihi : 15.10.2015 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiiriniz çok güzel çok beğendim.Bu ölesiye sevmenin tezahürü mü desem Yaşamdan bıkkınlık mı desem.İhanete mi uğradınız.Ölüm..Her canlının tadacağı kaçınılmaz bir son.Ölüm çağırsa da siz gençsiniz onu kovun. Güzel bir şiir tebrik ediyor Sevgi ve selamlarımı gönderiyorum.
Eski alışkanlıklardan kalma...
Yaşamak kırıldığım dost mektubu cebimde demiştim
Mektup falan yok aslında
Sadece kırılmışlığım...
Ve evimin halka kapalı yalnızlığı,
Ve geceden inme eşkiya şapurtusu düşüncelerim
Beni, beni ölümler çağırır;
Gitmeliyim...Gece gece akıcı güzel bir şiir okuttun Sedat şairim ellerine yüreğine sağlık
TÜM YORUMLAR (4)