Ben çocuğum, küçüğüm ben,
Gönlüm oyun, elim desen.
Bir bak desem, bir gör desem
Hep yorgunum dersin bana.
Aç resmimi, güneş orda,
Bir kuş uçar mavi mor’da.
Ekranlara bakarsın da
Göz gezdirmezsin hiç bana.
Bir şey sordum, duymadınız,
"Git odana!" buyurdunuz.
Ben sussam da bağırdınız
Unuttum her sözünüzü.
Ağladım mı: "Şımarıksın!"
Gülersem ben: "Kıpırdıksın!"
Küsügensin, kırılgansın
Hemen her suç benimle mi?
Kavga ettin, korktum sustum,
Yüzüme öfkeyle baktın.
Sonra dönüp bana kalktın
"Sevgi nerde," düşündün mü?
Ben çikolatamı böldüm,
Oyuncağımı da verdim.
Sense bana hep yön verdin
Paylaştınız mı hiç beni?
Bir masalım, anlatılmam,
Bir kuşum ben, kanatılmam.
Sevgim varsa, anlatılmam
Zaten gelir hep dilime.
Ben büyürüm, bilmem neyle,
Bin sitemle, düşünceyle.
Ama dönmem sözlerinle
Sevgisiz bir boş kaleme.
l 08.08.2025
Kayıt Tarihi : 8.8.2025 09:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!