Ne zaman ki içimde bir rüzgâr esip çiçeklerimi alıp götürse,
Bu da gelir geçer dediğim şeylerin
masum olmadığını anladım
İstemesem bile kabullenmek zorunda kalmam
ne kadar acı verici
Dökülmesi gereken binlerce kelime varken
sessizliğe sarılmak,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta