Kaybolmuş bir benlikten sesleniyorum
Ben beni arıyorum
Bilmiyorum en son nerede görüldüm ne zaman nefes aldım
Beni duyan gören var mı
Papatyalar vardı mahallemizin uzağında oraya giderdim
Kokuları beni mutlu ederdi
Mesafe korkutsada cesaretimi de alır bulurdum onları
Bi baksanız acaba ben orada mı unuttum kendi mi
Okulum vardı top kavgası ettiğim erkekler
Vermek istemezlerdi biz kız çocuğuyuz ya hakkımız da yoktu oynamaya
Olsun yinede oyunlarına dalar bende varım derdim
Bilmem ki okul bahçesinde beden dersinde mi unuttum kendimi
Okul sıralarında şiirler yazardım
Öğretmenlerim çok severdi
Çocuklar başkan secmesede fen öğretmenim sen başkansın derdi
Hocam dememizi de istemezler di
Öğretmenim çıkış zili çoktan çaldı ben okulda mı unuttum kendi mi
Bakıyorum etrafıma büyümüşüm
İçim çocuk ama benden büyük çocuklarım var
Çok şey beklemişler benden ezilmiş kalmışım altında
Elimi uzattım enkazdayım, ruhumu bulup getirin
Çıkaran olurmu beni, sıkıştığım şu hayattan.
Kayıt Tarihi : 23.10.2025 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!