Beni Bırakmadılar Şiiri - Bekir Bal

Gelemedim bırakmadılar,
Kuşlar gitti,fareler gitti beni bırakmadılar.
Gölgeler duvarın bu yakasında, anahtarın küflü halkasında...
Parıltı gitti, küf gitti beni bırakmadılar.
Hacmi olmayan bu küpün kütlesi ben oldum,artık iki boyutluyum,
Yüzey gitti,boyut gitti beni bırakmadılar.
Sana açılan o demir kapı,bir görsenki devasa yapı,
Yaz gitti kış gitti beni bırakmadılar.
Masaldaki çocuk Kaf Dağında şimdi,yareni olmuş Zümrüt-ü Anka.
Az gitti uz gitti beni bırakmadılar.
Artık görmüyorum Ayı,yıldızlar nerde kimbilir,mavi desen içimde erir.
Arz gitti arş gitti beni bırakmadılar.