Benden Vazgeçtim Şiiri - Şeref Köşker

Her şey anlamını yitiriyor bazen

Dipsiz bir kuyuya düşüyorum

Soğuk ve sevimsiz geliyor yaşam

Cehennem zebanilerinin ellerine düşüyorum

Ve hiç acımadan sayısızca vuruyorlar

Kendimden geçiyorum

ey insafsızlar vurun vurun beni öldürün

Hiç bir şey yıkılan gururum

İncinen onurum kadar

Acıtamıyor canımı acıtamıyor canımı

Ah annem annem annem

Savaşıyorum hayaletlerle nafile

Yenik düşüyorum ve kalıyorum öylece bir çare

Ah annem annem annem

Ben hep yenik/mi düşeceğim yoksa hep böyle

Acımasız ve sinsi zalimlere zalimlere

Ben benden kendimden vaz geçtim zaten

Dağlar yıkılsın isterse üstüme varsın yıkılsın

Ben yıkılmışım tükenmişim zaten

Kimin umurundayım

Umutlarım bitmiş hayallerim sönmüş

Dünyam tersine dönmüş

Bu şeref zaten yaşarken ölmüş

Kimin umurundayım

Ah annem neyin doğru neyin yanlış olduğunu

Çözemiyorum artık yoruldum

Kime inanıp kime güvenip/te kimi sevdiysem

Hep sırtımdan vuruldum

Hep sırtımdan vuruldum

Dünyanın ateşi isterse üstümde yansın

hepten beni kavursun

Savursun küllerimi dört yana savursun

Ah benim güzel annem

Bir gönül dostu bir can dostu aradım

Olmaz/mı bir dostu olmaz/mı adamın

Kimseye güvenmez/mi

Sevmez/mi insan söyleyin bakalım

Ah dost neredesin nerelerdesin

Bir elimde mum

Her yerde seni arıyor gözlerim

Çık gel bul beni

Ah dost var/mısın yok/musun

Yoksa dost sen yok/musun

Boşuna/mı aradım boşuna/mı çabalarım

Boşuna/mı aramışım boşuna/mı çabalarım

Ah dost neredesin derken

Sonra bir aynaya baktım/ki

Meğer dost karşımdaymış