Tutuklu kalırım bakışların çarpınca bana
Süzülür eriyen muma dönerim aşkın ateş gibi düşünce bağrıma
Kırılır kolum kanadım gittiğin gün gelince aklıma
Vurulurum yüreğimden seni gördüğüm günden beri
Ağlarım sızlarım sen için faydasız
Gittiğin yol dönülmez anlar içimdeki biçare sevgin
Anlar da birtürlü dinmez acın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
