Beton bariyerler arasındayız, kalmadı ki huzur.
Bitti sabahı uykuya hasret olan, zannımca esmer gün.
Sevmek en kutsalı çok sevmenin yettiğini sandım.
Yetmediğini dikili gözlerden utanarak öğrendim.
Hükmüm geçmez gelse de uyku direnir aklım.
Delirtircesine uğultuyla hatıralar gelir peşin sıra.
Sıralansa da ölmeye hazırlayan acılar yapmaz ki işin.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta