Bende kaldın Şiiri - Lokman Kaya

Bütün susamışlığımla içtiğim
Bir bardak suyun tadından tutun da
Bütün acıkmışlığımla yediğim
Bir lokma ekmeğin tadına kadar
Her şeyin, ama her bir şeyin tadı bitti

Yeni gelen güne, sabaha uyanma hevesim
Aldığım nefese sevincim bitti.
Canımdan can alan zehir zemberek
Acılarıma kinim bitti de
Ama sen ama sen
Bütün gayretimle yüreğimden
Çıkarıp atmak istediğim sen
Verem gibisin, kanser gibi yayılıyorsun
Çoğaldıkça çoğalıyorsun, hiç bitmiyorsun ki
Sen bende kaldın hiç gitmiyorsun ki

Sen hariç bütün aleme
Seni sevdiğimi duyurdum
Gündüzün ortasında
Karanlığı yaşamaya doydum.
Onca gülen yüzün arasında
Ağlamaya doydum da
Ama sen ama sen
Milyon damla gözyaşımı
İçmeye doymuyorsun

Azrail bile bir kez can alıyor
Sen beni her gün milyon kere
Öldürmeye doymuyorsun

"Bütün bunları ben mi yapıyorum
Çok uzaklardayım" deme sakın
Sen bende kaldın hiç gitmedin ki
Sen bende çoğaldın, hiç bitmedin ki

Lokman KAYA