Bencil Şiiri - Alptuğ Yılmaz

Uzun yıllar geçmiş, ben geçmişim
Laf olsun diye demiyorum ben çoktan bitmişim
Yıkılmış, bombalanmış sokakları boşalmış bir koca şehrim
Hayalet gibi duvarlardan geçen her şeyi yapan
Ama tek bir seni olmayan ben bitmişim
Hayat bana verdiklerini gösterirken ihtişamı şanı
Yalancı bir palyaço ne yazık insanlar aldandı
İyi gelir sanmıştı aldatan palyaço yalnızlığı ona
Kahkalardan bıkmıştı güldüren senden
Yalnızlığa sarıldığını anlamıştı, tamam tamam anlamıştım
Bir palyaçoya suç atacak kadar alçak olmamalıyım
Anlayamadım sensizliğe senin hayaline sarıldığımı yanıldım
Unutmamışım bugüne kadar farkında değildim
Sevmezdim ya kimseyi öle bilirdin hani taştandı yüreğim
Savrulmazdım rüzgarda dans ederdim
Fırtınalı okyanuslardı nefesim hani
Gülerdim hep palyaçolar kıskanırdı beni
Gözüme bakardın merhamet arardın bulamazdın
Sevgi sözcüğü beklerdin duyamazdın
Diyemezdim, demekten korkardım hani beni korkmaz sanırdın ya
Kaçtım sevmekten sevebildiğimin bilinmesinden kaçtım
Taştım taşdandı duygularım meğer ben bile farkına varmadan içten
İçten içe bağlanmışım, yüreğine hasretim şimdi.
Anladım geçte olsa anladım, insan yağmurda yalnız ıslanırken erirmiş
Anladım erik ağacının baharda yalnız tadı olmadığını
Yada sensiz her neyse anladım ya sonuçta
Kitaplarında anlatılcak. şiirlerin yalnız okunmucak şeyler olduğunu anladım
Tamam evet sensiz olduğunu anladım..
Geç kaldım ben anladım sen çoktan karanlığın içine daldın
Zamanın savurduğu yaprak gibi toprağa karıştın
Maziye anılara saklandın ve ben seni orda bıraktım
Şimdi bu satırlar sana ya bunlarda yine yalnız ya
Çekilmiyor defter kalem hatıra
Ama kal orda çıkma hatıralardan kal orda
Dönsendesöyleyemem ben sana.....