Sokaktan duyulan bir akordeon eşliğinde yazıyorum bu kez bendekileri sana..Yarım bıraktığımız onca yılın ardından gelen bir “ses” olarak okunur diyemem ama yarım bırakılanların hikayesinde kaybolan yıllar dersek adına; “okunabilir” harflerimiz, kelimelerimiz, hatta cümlelerimiz olur..
“Sen”li bir varoluşta yine “sen”i yazmak, bana hep güzel geliyor ama senden bir “ben”i duymaya hasret kaldığımı anlıyorum kaybolan yıllarımızda.. Ki hep parantezlerinle ayırmıştın ikimizi; ben ise tırnak işaretleriyle ayırırdım değer verdiklerimi.. Bir ünlem kargaşası olmazdı sende, direk sorgusal ifadelerinle yaklaşırdın sen; ünlem dağarcığında sorunun işaretleriyle savaşan ben olurdum hep!
Bugün gördük ki an gelip noktayı koyan sen oldun; o noktanın altına bir virgül ekleyip devam eden yine ben oldum.. (yalnızlığımda)
“ben yine yazmaya devam ederim..”
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta