Ben yaşarken sustunuz Şiiri - Aygül Zade

Mezarıma gelmeyin,
Gül getirmeyin… solacak nasıl olsa.
Ben yaşarken kırıldım sessizce,
Öldükten sonra neye yarar dualar, hatıralar, boş yasa?

Ben yaşarken sustunuz çoğu zaman,
Bir “nasılsın?” demediniz yürekten.
Şimdi gelip taşlara konuşsanız ne olur?
Ben çoktan toprağın altına gömdüm o sözleri içimden.

Mezarıma gelmeyin,
Ne gözyaşınız gerçek, ne pişmanlığınız.
Ben yaşarken sevilmek istedim,
Ölünce değil… yaşarken duyulmak ister insanın yalnızlığı…

Bir Fatiha eksikti dudaklarınızdan belki,
Ama ben bir selâm bekledim,
Bir adım, bir bakış,
Bir gün değil… her gün hatırlanmak istedim.

Gelmeyin ne olur…
Geriye dönüş yok artık, affım da yok.
Ben hayatım boyunca sustum,
Şimdi ilk kez yazıyorum:
“Geldiğinizde ben orada olmayacağım çoktan,
Ve biliyor musunuz?
Belki de hiç gitmemiş gibi yok olacağım…
Aygül Zade ✍🏻