Ben ve Şapşal Kafam - Garib Çoban
Kim olduğunu unuttuysan, hep başkalarına kızarsın.
Hatırlamak için putları değil gönlündeki sevgiyi çağır durmadan.
Hatırlamak için kaçarsan kendinden.
Hep aynı yerde, o çocuğu öldürdüğün yerde bulursun.
Oysa kendini hatırlamak için dönmelisin, o kimsesizler mezarlığına.
Ölümüm senden olur
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
Devamını Oku
bilinsin
ne uçsuz bir kan akışı
ne buğusu kadehte rakının,
ela ve sonsuz bir teneşir uykusu
gözlerinin ağlamaklı bebeğine...
"Ne garip üstteki taşı koyarken alttaki taşı küçümsemen; o olmasaydı çökerdi kulen!" gibi daha bir çok yerinde tespitler ve doğru teşhislerle zenginleştirilmiş çalışma. Emeğini, yüreğini, kalemini kutluyorum.
Anlamadığımızda
Boş veririz çoğu kez,
Oysa önemli olabilir, hayati de olabilir!
"Ah! Kafam" diye ondan yakınırız işte!
Aşk mı dediniz?
O bizi taşır asıl
Bizi anlatır!
O yüzden aşksız baş
Taş olsa gerek...
Tebrikler Engin Bey...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta