Ben ve Deniz Şiiri - Tuncer Ölgün

Yüreğim gibi çırpınırdı deniz,
Sessizce ağlaşırdık ikimiz.
İçimizde deli dolu bir fırtına,
Bir yanımız delice yaşamak istiyordu,
Bir yanımız ölmek…

Kalmamıştı yeryüzünde umudumuz,
Canımız yanardı sessizce,
Küllerinde kaybolan ateş gibi.
Gece hüzün sarardı,
Ay hüznümüze yanardı.

Sonra sabah oldu,
Güneş yeryüzüne ışığını bir çarşaf gibi serdi.
Doğa gülümsedi yüreğimize,
Sessiz ve sakin,
Geceden kalan öfkemiz dinince,
İkimiz de yeniden,
Yaşama umuduyla sarıldık hayallerimize…