Ben Varım! Şiiri - Sevinç İnal

Ben varım o ömrünün aykırı köşesinde
Yıktığın köprülerin ayağında ben varım
Hapsettiğin can kuşun gönlümün kafesinde
Özgürlük kitabının önsözünde ben varım!

Züleyha’nın Yusuf’a sevgisiyse misalim
Ve onlar gibiyse son öyleyse de visalim
Hüznü vuran dallarda bülbül gibiyken halim
Özlediğin her demde gülzarında ben varım!

Ben varım bu dünya kuruldu kurulalı
Ekilen her çiçeğin tohumunda ben varım
Dünyanın merkeziyim aşkı buldum bulalı
Ayın haleli yüzü ışığında ben varım!

Güneşin kızıllığı yol olurken semada
Her söylediğim haktır şüphe yoktur imada
Gördüğün varlıkların izi varsa simada
İdrak eden ruhunun perdesinde ben varım!

Ben varım sevgiliyi çarmıha geren mıhta
Tanıklık ettiğiniz her zulümde ben varım
Silmekle bitmez inan damlayan kan her mıhta
Bu günahın içinde zerre zerre ben varım!

Düş kapanı dünyanın renklerinde solarken
Bu ömür dediğiniz hazineden çalarken
Can Hallac-ı Mansur’un sevgisiyle dolarken
Mevlevi’nin açtığı avucunda ben varım!

Ben varım bu toprağın hem altı hem üstünde
Arının peteğinde, bal tadında ben varım
İsimleri kaybolmuş evliyalar ününde
Her kırdığın gönülde “SEVGİ” diye BEN VARIM!