Ben Sustum, Çünkü Hep Ben Konuştum

Ben hep ilk adımı attım,
Sen hep arkamdan geldin ya da hiç gelmedin.
Ben her “olur” dediğimde içimden bir şeyler koptu,
Sen bunu sevgi sandın, ben susarken bile içimde bin kelime vardı, sen duymadın.

Konuşmak istedim, yutkundum…
Çünkü her cümlem ya uzatılmış bir tartışma ya da senin kaçışın oluyordu.
Ben seni kırmamak için kendimi incittim,
Ve sen bunu anlayış zannettin,
Oysa bu bir tür yok oluştu — senin uğruna, benden eksilen bir tür ölüm.

Beni sessizlikle cezalandırdığında,
Sana en çok anlatmak istediğim şeyleri, içimden anlatmaya başladım.
Sen telefona “uykum var” deyip kapatırken,
Ben gecenin sessizliğinde seninle tartışıp,
Senin yerine cevaplar verip,
Senin yerin hep boş kalan bir sandalyeye baktım, sustum.

Beni suçlamak istedin hep,
Ama cümleler kurmadın, ima ettin.
Ve ben sosyal medya köşelerinde
Yarım kalmış cümlelerinin içinden kendimi toplamaya çalıştım.
Sen herkesin içinde üstüme örtülü cümleler atarken,
Ben yalnızlığımda seni savundum — hem sana, hem kendime.

Ben seninle konuşmak istedikçe,
Sen bahanelerle kaçtın,
Ama ne zaman ben geri çekilsem,
“Sen de yalnız bırakıyorsun” dedin.
Senin yokluğun anlaşılmalı, benimki cezalandırılmalıydı sanki…

Ben sevdikçe suçlandım,
Yetemedikçe utandım,
Yoruldukça sustum.
Ama o sessizlik senin zannettiğin gibi pes etmek değildi,
O sessizlik, artık kendimle kavga etmek istemeyen yorgun bir kalbin feryadıydı.

Senin kıskançlığın sevgi değildi,
Senin ilgisizliğin "yoğunluk" değildi,
Senin suskunluğun olgunluk hiç değildi.
Ama ben hepsine anlam yükledim,
Çünkü sevdim, çünkü umut ettim, çünkü bir gün “anlarsın” sandım.

Ama anladım…
Bazı insanlar suskunluğu anlamaz, çünkü kendi sesiyle meşguldür.
Bazı insanlar sevgiyi sadece almakla ölçer,
Ve bazıları,
Senin gibi belki,
Ancak birini kaybettiklerinde "ne kadar sevildiğini" hatırlar.

Ama ben artık hatırlanmak istemiyorum,
Ben yaşanmak istiyorum.
Yanımda konuşan bir ses değil, duyan bir kalp istiyorum.
Yüzüme değil, yüreğime bakan bir bakış…
Sustum çünkü…
Ben hep konuştum, hep anlatan bendim, hep susan sendin.

Şimdi artık
Ben kendimi susturmuyorum,
Sadece seni çağırmıyorum.
Sevgi hâlâ içimde,
Ama artık tüketilmek için değil,
Sadece hak edenle paylaşmak için.