Ben Sokak Çocuğuyum Şiiri - Yusuf Ziya Y ...

Ben sokak çocuğuyam abe
Erzincan’dan Başbağlar’dan geldik buraya
Babam köy korucusuydu
Adam gibi değil,tam adamdı
Devleti ve vatanı için ölürdü
Öyle de oldu
Bir gece terör bastı köyümüzü
Öldürdüler kedimizi, köpeğimizi
Babamla, kundaktaki kardeşim Muhammed’i
Gözlerimin önünde hiç acımadan
Gözlerini hiç kırpmadan, kurşuna dizdiler
Beni bulup öldüremediler abe
Beni,beni öldüremediler

Ben sokak çocuğuyam abee
Rahmetli dedem, anamı,beni
Bacım Hanife’yi bir de kardeşim Ramazan’ı
Aldı İstanbul’a geldi
Oğul dedi umudum siz kaldınız
Siz benim yüreğimin kanayan yarası,
Başımın tacısınız
İstanbul kime ekmek vermedi ki
Bize de vermiye
Dedem babamın, amcamın,
Kardeşim Muhammed’in üzüntüsünden
Kör oldu abee

Ben, sokak çocuğuyam abee
Anamı soracaksan değil mi
Anam, namuslu, cefakar kadındı
Bizi bırakıp evlenmedi
Bize bakmak için evlere
Gündelikçi, temizliğe giderdi
Bazen bize oyuncakta getirdi
Bir gün bir ambulans durdu
Evimizin önünde
Işıkları yandı söndü
Acı acı siren öttü
Dediler ki anan cam silerken
Yedinci kattan düştü öldü
İşte ocağım onda söndü
İşte yüreğim onda yandı abeee
Yüreğim onda yandı
Belki görmüş okumuşsan abe
Televizyonlarda haberlerde çıktı
Yoksul temizlikçi kadın
Cam silerken yedinci kattan
Düşüp öldü dediler
Adına vatandaş bile demediler abeee
Adına yoksul vatandaş bile demediler

Ben sokak çocuğuyam abe
Dün gece rüyamda kardeşim Muhammed’i gördüm
Alkanlar içinde kundakta
Gülücüğü donup kalmıştı dudağının kenarında
Abe dedi beni niye vurdular,
Ben, kimin hakkını yedim
Ben, kimin özgürlüğünü kısıtladım
Ben, kimin dilini yasakladım
Abe ben küçüktüm,daha kundaktaydım
Üstelik, küçük kurşunla da vurmadılar
Canım çok acıdı
İnsan haklarına söyle
Nerde benim yaşama hakkım
Beni niye büyük kurşunla vurdular

Ben sokak çocuğuyam abe
Bir gece parkda arkadaşla dolaşırken
Karnımız acıktı
Arkadaş dedi ki oğlum gel kap kaç yapak
Zengin bir hanımın çantasını çalak
Sonra da gidip karnımızı, lokantada doyurak
Ona, oğlum dedim
Anam bana haramı alma
Senin hakkın olmayana el uzatma
Sana hakkımı helal etmem dedi
Gittim, sokaklarda yalvararak mendil sattım
Söylemesi çok ayıp abee
Çöpten de ekmek çıkarttım yedim
Harama el uzatmadım vallaha abeee

Ben sokak çocuğuyam abe
Anamı çok özledim abe
Dün gece bu köprünün altında
Aha bu gazetelerin kartonların
Üzerinde uyumuşam
Köpek yaladı yüzümü
Anam öptü sandım
Tüyleride sıcaktı soyhanın
Anamın kucağını andım
Anamı çok özlemişem abeee
Anamı çok özlemişem çoook

Ben sokak çocuğuyam abe
Okuldaki çocukları görünce
Ebem kuşağından koparıp
Yüreğimin gül dalında
Sulayıp büyüttüğüm
Turfanda sevdalarım
Her gün ekmek arasına
Kuru soğanla dilimleyip,
Koyduğum umutlarım
Aklıma gelir
Aha buram sızlir abeee
Hayaller kurirem
Heç olmayacak hayaller
Okuyup doktor olmuşam
Boncuk gözlü bir çocuğun anasını
Ölümden kurtarmışam
Yarası olanların yarasını sarmışam
Abe bilsen nasılda sevinmişem

Ben sokak çocuğuyam abe
Okullu birde sevgilim var
Adını sorma, söylemem vallah
Söz vermişem
Bir göresen sevdiğim kızı
Gülünce, gözlerinden yıldırımlar düşer
Yüreğimin orta yerine
Gamzelerinde çiçekler açar
Gülüşünden çağlayanlar dökülür
Saçının her telinde dar ağacı kurulur
Yürekler, sorgusuz sualsiz iğdamlara çekilir
Ben sokak çocuğuyum abi
Ben de sevmesini bilirim hem de
Ölümüne sevmasini bilirim

Ben sokak çocuğuyam abe
Unuttum sana söylemeyi
Benim bir de arkadaşım var
Tam elli beş yaşında
Benim babam kardaşım
Onun da iki oğlu şehit
Adam kafayı yemiş
Beni oğlu sanıyor
Boynuma sarılıp sarılıp ağlıyor
Mustafa’mmm, oğlummmm, hadi Edirnekapıya gidelim
Abinin mezarını sulayıp, gül dikelim diyor
Abi bana müsaade
Geldi bak arkadaşımmm
Edirnekapıya gideceğiz
Abimin, mezarını sulayıp gül dikeceğiz
Bir de oturup dua edeceğiz
Ben sokak çocuğuyum abi
Bu da bizim öykümüz

26-04-2010