Ben Sevdim Sen Gittin

Sen sigaranı,
Ben yüreğimi yaktım.
Sen, sigaran bitince çekip gittin...
Oysa ben,
Yanmış bir yürekle seni bekledim.

Sen, araya hasreti kattın,
Özlemi serptin…
Ben, yokluğuna sarılıp uyudum.
Bazı geceler zindan oldu sensizlik,
Bazı geceler yağlı urgan.
İsyan etmedim,
“Gelecek,” dedim.
“Bekle,” dedim.
“Bitecek bu hasret,” dedim.
Kurtlar,
Kuşlar,
Dağlar, taşlar dile geldi…
Sen gelmedin.

Ve şimdi,
İki kırık cümleyle çıkıyorsun karşıma:
“Affet.”
Allah affeder, çünkü kulusun…
Ama ben affetmem,
Aklında bulunsun!

“Sevmedin zaten,” diyeceksin…
“Beklemedin,”
“Özlemedin,”
“Hayaldin…”
Ama ben,
Yanlış bir yürekte seni
Tek doğru bildim de, sevdim.

Dilimin kayganlığında düşüp
Başını çarparken kelimeler…
Sana “git”, “bitti” diyememek için
Dilimi kesip attım ben.

Sana koşmayacaksa
Ayaklarım kırılsın.
Seni görmeyecekse
Gözlerim kör olsun.
Ellerini tutmayacaksa
Ellerim kopsun diyecek kadar çok sevdim.

Senin için
Yüreğimi yaktım,
Geceleri yaktım,
Güneşi yaktım...
Bir kelimene dünyayı,
Bir susuşuna kendimi tükettim.

“Hiç sevmedin” deme…
Sevdim! Sevdim!
Ben seni,
Bir bebeğin acıyla "anne" dediği anda
Diline düşen o kutsallıkla sevdim.

Herkes “ben” derken,
Ben “biz” demeyi öğrettim dilime.
Ve bir “biz” kelimesi uğruna
Attım bedenimi ateşe…

Hani diyorsun ya,
“Sevmedin beni…”
Peki,
Solundaki o kalp…
Kimin?
Bana ait değil mi?

Sus... sus... sus!
Konuşma.
Ben sevdim,
Sen gittin.
Şimdi ben gidiyorum.
Sen seviyorsun, ama nafile...

Küller,
Rüzgâra dayanamaz,
Adam(kadın)
Dayanamaz…
23.07.2025 10:13