Ben Çerkez’im gardaş, adım Şamil.
Kafkasya’danmış atalarım
Şeyh Şamil’in soyundanım.
İçim sızlar “bu kal ko da lura,”
Kefensiz yatanları incitmekten korkarım.
Ben Laz’ım uşağım adım Dursun
Ha çen Trabzon’da yaşıyorum amma
Vatan diyorum Edirne’den Kars’a
Ayandaki bayrağım namusumdur daa
Kanmam kolay kolay Yonan’a Rus’a
Ben Kürdüm gardaş, adım Emrullah
Selamın “ser ser-i ye mın, ser çawa”
Boş göndermem kapımı çalanı da
O bayrak benim de şerefim, namusumdur
Kaygılanma, dokundurtmam yabana
Ben Avşar’ım kardeş, Emrah’tır adım
Çok gezmişim Anadolu’yu adım adım
Merak etme kırpmam gözümü vatan için
Canan dedim vatana, uğruna canlar adadım.
Ben Türk’üm gardaşım, adım Mehmet
Kan dökmüş dedelerim bu toprağa
Ve anam bacım mermi taşımış cepheye
Kemiklerini sızlatır mıyım sanıyorsun atamın
Dökülecekse, yine dökerim kanımı toprağa.
Ya ben! Biliyor musunuz ben kimim? Söyleyeyim:
Ben Çerkez’im, ben Lazım, ben Kürdüm, Avşarım
Türk’üm, Türkiye’yim işte.
Adımı sorarsan; Şamil,Dursun,Emrullah,Mehmet
Ne fark eder söyle.
Vatan demişim ya şu aziz toprağa
Ve kardeş saymışım ya hepinizi.
Ben de can koymuşum yoluna bayrağın
Ben de içim sızlayarak basarım toprağa
Ben de vatan demişim Edirne’den Kars’a
Ben de hürmet ederim kapımı çalan dosta
Ben de gözümü kırpmam vatan yoluna
Ve unutma, sen bensin kardeş
Ben de senim.
Ayrı gibi gösterse de kalleş
Seninle ben bir bedenim…
Kayıt Tarihi : 27.12.2006 22:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!