Ben seni taa çocukken sevdim...
Adını bilmeden, yüzünü görmeden,
Sesini duymadan...
Kıvırcık kızıl saçlarını,
Çekik gözlerini, yumacık ellerini...
Seni; duyguarını bilmeden sevdim....
Seni, “bilmeden” sevdim! görmeden sevdim.
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Görmeden, bilip tanımadan seveni de ilk defa görüyorum. Bu sevginin adına sevda yerine hayal kurmak desek, herhalde daha doğru olur.
Hayırlı sınavlar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta