Ben seni sevdim gibi kimseyi sevmedim

Ben Seni Sevdim Gibi Kimseyi Sevmedim

Ben seni sevdim gibi kimseyi sevmedim,
Gecenin kör karanlığında bile sen dedim.
Yıldızlara seni fısıldadım usulca,
Adını kalbime kazıdım, usanmadan, susunca.

Ben seni bir yangın gibi içimde taşıdım,
Ne rüzgar söndürdü ne zamanla alıştım.
Bir bakışın yetti ömrüme anlam katmaya,
Sensizlikle öğrendim nasıl yanmaya.

Gözlerin dursa da başka diyarlarda,
Kalbim hâlâ senin, hâlâ o arada.
Bir adım atsaydın, bin yol yürürdüm,
Bir kez “kal” deseydin, sonsuza kadar dururdum.

Ben seni sevdim, duvarlara anlatamadım,
Adını her duyuşumda içime kan damladım.
Her vedanda biraz daha eksildim,
Ama yine de seni sevdim, hep bildim.

Bir başkası mı? Mümkün değil, denemedim,
Gülüşün aklımdayken kimseye dönemem ki.
Sensizlik bir zindan, ama alıştım içine,
Çünkü içinde sen varsın, silinmeyen çehre.

Bir gün dönersen diye açık bıraktım kapımı,
Her gece adınla başlar içimdeki yaprak sesi.
Ben seni bir kez değil, bin kez sevdim,
Ve her sevişte yeniden sevdim, yeniden ezildim.

Ben seni sevdim gibi, kimseyi sevmedim,
Bu aşkı kendime mezar eyledim.
Ama hiç kimseyi sevmedim

Serhat damar