Ben Seni Yedi Yaşında Sevdim
Okul Yolunda Farketmediğin Bir Sokak Lambasıydım
Her Gelip Gidişinde Sana bakan Kalbimle
Her Sabah ve Her Akşam Sana Yol Gösterdim
Ben Seni Onbeş Yaşında Sevdim
Serpildiğin Her anı İzledim
Usulca Ağladığın Yalnız Akşamları
Bir Yıldız Olup Hergece İzledim
Ben Seni Yirmi Yaşında Sevdim
Bırakamadığın Genç Kızlık hayallerini
Bir Vazoya Koyup Suladığın günlerde
Seni Bir Sarmaşık Olup Sardım
Ben Seni Yirmi Dört Yaşında Sevdim
yirmi Dört Saat Sürmüşcesine Ayrılığımız
Seni O Soğuk Kış Gecesinde
Bembeyaz Karlar Olup Gizledim
Ben Seni Yirmi Yedi Yaşında Severken
Kendim Kırk Yaşıma Girdim
Bu kez Gizlenmeyi Bırakıp
Senin Kalbine Girip Sevdim
Ben Seni Hala Yedi Yaşında Gibi Seviyorum
Hatun-i Hakaniyeme
20 MART 2007
Kayıt Tarihi : 21.3.2007 00:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umutsuz Bir anda Bulduğum sayamadığım Bilmem Kaçıncı Aşkların Yorgunluğunda Bulduğum Daha Sevmeden Gönlümü Birleştirdiğim Onla Ağlayıp Onla Gülmeyi ve sessiz sakin bir limanda demir atmış yaşlı bir takanın Tutunduğu Paslı bir çapayı Saran Deniz Yosununa Yazdım Okadar Zayıfki ve Okadar sıkı sarılmışki bana istesemde Demir alıp Gidemiyorum Gönlünden Ne Gücüm var nede Niyetim Rahat Ol Küçüğüm sende Yaşlanmaya Geldim Sırılsıklam Olmaya
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!