Ben Seni Evim Gibi Seviyorum

Her nefes alışverişimde
Seni çekiyorum içime;
Öyle alelacele değil,
Alışkanlıktan hiç değil…
Bir ömürlük sen topluyorum
ciğerlerime,
Az az, sindire sindire.

Güneş tenimde bir ateş,
Tenine dokunmuş gibi yakıyor içimi.
Kokun var içimde,
Adını bilmediğim bir nefes gibi;
Bıraksam eksilecek,tutsam çoğalacak…
İşte ben seni böyle seviyorum.

Saçlarıma biraz deniz sinmiş,
Dalgalar omuzlarımdan geçiyor sanki.
Kalbimin en huzurlu yerine
sen yerleşmişsin;
Gürültüden uzak, kaçacak hiçbir yer aramadan.

Biraz da biz varız ya…
İki ayrı nefesin aynı havayı sevmesi gibi.
Bu yüzden hayat
tam da nefes alınacak kadar güzel,
tam da böylesine bizken anlamlı.

Şimdi yanımda ol istiyorum.
Sesin değsin suskunluğuma,
Kokun bulaşsın üstüme başıma.
Üzerimden çıkarmaya kıyamadığım
Bir alışkanlık gibi hep bende kal.

Benim memleketim de evim de sensin,
ne zaman yorulsam döndüğüm yer.
Sevdiğim…ben seni
Evim gibi yuvam gibi seviyorum işte.