Bazı duygular vardır, insanın içine işleyip yerleşir; bir daha ne çıkar ne de tam olarak anlatılır. Zamanla fark edersin aslında sevdiğin kişinin kendisi değil, ona duyduğun hissin saflığıymış.
Ben de seni öyle sevmişim işte... Seni değil , seni sevme biçimimi sevmişim.
Sana her baktığımda içimde umut filizleniyordu; belki bu kez kalırdın, belki bu kez dönüp bakardın. Ama Sen hep gitmeyi seçtin. Ben de beklemeyi. Meğer seni değil, seni beklemeyi sevmişim .Sessiz gecelerde adını duymayı, yokluğunun içindeki yankını dinlemeyi, bir gün dönersin umuduyla kurduğum cümleleri...
Ben seni güzel sevmişim. Saf , hesapsız, karşılıksız. Ama sen kaybolmayı seçtin; ben ise bulamadıkça daha da derinleştim ...
Aşkı bir varmış bir yokmuş masalı gibi yaşadım.
Şimdi geriye dönüp baktığımda anlıyorum; o sevgi, seni değil benim içimdeki sevgiyi anlatıyormuş. Sen bahaneymişsin, ben aslında içimdeki sevgiyi sevmişim .
Kaybolan sen değildin belki de :
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta