Doğduğun toprakları hep sevdim.
Nehirlerinin debileri yüksekti, içimden geçen.
Yağmurları yaş olup aktı gözlerimden.
Düdüklerinde büyüttüm düşlerimi,
Sılaya dönen, başı dumanlı kara trenlerin.
Dövende ayırıp buğdayı saptan,
Savurdum, havaya boş ümitlerimi.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta