Ben seni cok sevdim Şiiri - Yaren Atalar

Ah be Yar,
Ben seni çok sevdim...
Yani öyle herkesin sevdiği gibi değil,
Görünce kalbi çarpan, gidince unutanlar gibi sıradan değil asla ,
Ben seni...
Bir mezarın başında dua eder gibi sevdim,
Hiç duymayacağını bile bile içimden konuşarak defalarca anlatarak .

Ben seni çok sevdim,
Bir mumun alevine bakar gibi…
Yanacağını bile bile yakına durarak
İçimde usul usul eriyerek…

Kimseler bilmedi…
Ben seni içime gömdüm de,
Başucuna her gece yüreğimi tutar gibi iç çektim.
Sustukça çoğaldın içimde,
Ben sustum…
Sen bir ordu gibi yürüdün kalbime.

Ben seni çok sevdim be Yar ,
Aynı sokaktan her gün geçip,
“Belki çıkar karşıma” diye yürüyerek.
Senin olmadığın her kalabalıkta,
Eksik bir adım gibi dolaşarak.
Gülüşünle tamamlanıyordu şehir,
Yokluğunla kararıyordu mevsimlerde ben seni sevmeye devam ettim

Ey yar…
Ben seni bir türbedeki el kadar mahzun,
Bir dervişin secdesi kadar temiz,
Bir çocuğun duaları gibi saf sevdim be

Ben seni…
Canımın canı,
İçimin içi gibi sevdim.
Allah’a anlatır gibi sevdim seni.
Ben seni ibadet eder gibi,
Affa muhtaç bir günahkar gibi sevdim.
Ve hiç vazgeçmedim senden,
Çünkü ben seni…
Beni bırakırken bile sana hayran kalacak kadar çok sevdim.

Kim bilir…
Belki bir gün sen de seversin beni,
Benim seni sevdiğim kadar olmasa da,
En azından "nasıl sevilirmiş" diye
Bakar öğrenirsin gözlerimden.

Ben seni çok sevdim, be Yar
en çok da sen yokken...