Ben sana kavga dedim,
ellerin ceplerinde sakladığın birer taş,
denize fırlatsan bile unutamazsın.
Kentin rüzgârına savrulan
o eski çocukluğumuz var ya,
işte o hâlâ kirpiklerinde.
Sen vazgeçtin,
arkanda vuslat kokulu bir ihtimal bırakarak,
bir çay bardağında soğuyarak kaldım ben.
Kırmızı ruj izli bardağa diz çöktüm,
hâlâ aşk kokuyor muyum?
Yalnızlık bir sümbüldür,
adı unutulmuş,
bütün balkonları kuşatan.
Kökü içimde, dalları geceye uzanan.
Ve her gece,
gözlerinin yerine bir yıldız kondurur gökyüzüme.
Ama bilirim ki,
sokaklar hâlâ kırık taşlarla döşeli,
hâlâ harf harf yanıyor dizeler.
Beni unutma demeyeceğim,
çünkü ben, unutulmayacak bir korum.
Kayıt Tarihi : 16.5.2025 13:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!