Ben Şair 3 Şiiri - Doğan Çeçen

Ben şairim…
Yazdım Nemrut'u,
Ateşi gül bahçesine çeviren İbrahim'in sabrıyla.
Ve yazdım Firavun’u,
Musa’nın asasına yenilen saltanatıyla.

Yazdım Roma’yı,
İçinde büyüyen Spartaküs’ün haykırışıyla,
Köleliğe başkaldıran yüreklerin izini bıraktım satırlara.
Ve yazdım Mısır’ı,
Kefen tutmayan krallara rağmen,
Ölümden büyük aşkları fısıldayan taşlara.

Yazdım İstanbul’u,
Fethedilirken göğe yükselen ezanla…
Fatih’in secdesini,
Ve Ayasofya’nın kalbine dokunan duaları.
Yazdım Konstantin’i,
Zamana yenilen ihtişamı,
Adaletle gelen genç bir sultanın gölgesinde eriyen kibriyle.

Yazdım Kerbela’yı,
Susuzluğa direnen Hüseyin’in suskunluğunda,
Zulme karşı eğilmeyen bir başı
Kalbimin orta yerine kazıdım.

Yazdım Çanakkale’yi,
Anafartalar’da bir ölüme bin hayat sığdıran
Mustafa Kemal’in duruşuyla.
Ve yazdım Anadolu’yu,
Sırtında mermi taşıyan kadınların
Bir milleti yeniden var eden elleriyle.

Yazdım Paris’i,
Kalemini kılıçtan keskin kullanan Victor Hugo’nun
Mazluma ağıt yazan gözyaşlarını.
Yazdım Saraybosna’yı,
Boşnak annelerin sessiz çığlığında
Bir ulusun onurla direnişini.

Yazdım Filistin’i,
Taş atan çocukların avuçlarında
Bir halkın geleceğini.

Ben şairim…
Duydum Gandhi’nin sessizliğinde
Koca bir sömürge imparatorluğunun çatırdayışını.
Mandela’nın demir parmaklıklar ardında
Özgürlüğe yazdığı mektupları okudum gece.

Yazdım Hiroşima’yı,
Bir karanfilin küllerden doğuşunu,
Çığlıkların arkasında
Barışın nasıl kıymetli olduğunu anlattım mısralarla.

Yazdım Berlin’i,
İkiye bölünmüş kalpleri,
Bir duvarın ardında yarım kalan sevdaları…
Ve bir gün yıkılışını gördüm,
Umutla kurulan bir sabahın ilk ışığında.

Yazdım Aksaray’ı,
Köylerden şiir doğuran
Bir Anadolu çocuğunun kaleminden,
Aşkı tarihe miras bırakmak için
Doğanistan diye bir ülke kuran ruhunu.

Ben şairim…
Zalim unutulsun diye değil,
İyiler unutulmasın diye yazarım.

Kalemimle tarih dokurum,
Kimi zaman kanla,
Kimi zaman aşkla,
Ama daima hakikatin diliyle.