nasıl unuturum o günü
sevimli ve z/arif ayrıntılarla doldururdum içimi
kente uzanan gerçek bir manzaram ve ağaçlarım vardı
kayalarda otlarım
yarıklarda büyümüş çiçeklerim ve
ve sen vardın gökyüzü gülü
gülüveriyordu bana yağmur
kiremitler çatlardı
sen yağmur gözlerinle akardın
yüreğim uçuşurdu
baktığın yerlerde gecem gündüz olur
seni öperdim doğa niyetine
duvarda tablo gibiydi kalbim
sakin,kararlı dururdum
öylece dururdum
eksiksiz yetişirdim bu okulda
heykeller kıskanırdı beni
az şaşırır ve bana bakardın.
gözlerin dalardı benim neşeli manzaram
ben sende sana tapardım.
nasıl unuturum o günü
bu sonsuz özenin hakkını verir gibi
gerçeğin boy aynasında benlik havalar
zamana görgü tanığı olurdu
görgümden ağı sol yana atardım
ağ kendini bendenize asalet arması diye takardı
ben Karadeniz e kaçardım
sen hissederdin, kaldırırdın başını
ve gülümsemen beni tutardı
dönerdi başım
aşk başa gelirdi, ellerin yüzüme
yüzümde,ellerini içerdim su niyetine
duvar halısı gibiydi kalbim
ben kalbimi sana asardım
asardım da usanmadan beklerdim
gözlerin parlardı,minyatürdeki beyaz atım
ben sadece seni sevdim.
Kayıt Tarihi : 20.1.2009 00:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!