Ben Ölürsem Şiiri - Habip Altıok

Kaşla göz arasından yakınsa ölüm.
Ölümü vuslat bilirim.
Ölmeden ölene, ne yapsın ölüm?

Düştükçe yere, yeniden dirilirim.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Hain fazla, ihanet çok.
Baktım başka çaresi yok.
Hedefe ulaşsın diye ok,

Yay gibi gerilirim.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Gençliğimin en güzel çağlarında.
Tendürek, Ağrı, Gabar dağlarında.
Puslu günlerin, pusularında,

Vurur, vurulurum.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Sen coşkun ak, Kızılırmak,
Sana haram yorulmak.
Bana haram durmak.

Sen coştukça ben durulurum.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Hazar'dan uçakların kalkışlarında.
Yıkılan evleri görür, bilirim.
Gözü yaşlı çocuğun bakışlarında

Bil ki ölürüm.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Bakarım gökten ölüm saçan uçaklara.
Bir de bakarım seyreden alçaklara.
Savrulan kollara, kopan bacaklara,

El olurum, kol olurum.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Düşerken füzeler üçer, beşer,
Tıkamış kulağını alem-i beşer.
Gün gelir elbet maskeler düşer,

Gözlerinden bilirim.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Bugün Fırat'ın azgın sularında.
Yarın yetim Tuna boylarında.
Hele bir gün Ağlama Duvarı'nda,

Ansızın görülürüm.
Ben ölürsem, böyle ölürüm.

Güneş ufuktan yine doğacak.
Toprağa rahmet, umut yağacak.
Varsa Toroslarda tüten bir ocak,

Küllerinden dirilirim.
Ben ölürsem, böyle ölürüm...

(Kahraman Askerlerimizin, Allah, yâr ve yardımcısı olsun.)