BEN ÖĞRETMENKEN: 04
Muhammed’in Pandikleri
FEVZİ GÜNENÇ
Muhammed 14 yaşlarında bir erkek çocuk. Doğal olarak bluğa ermiş. Zekasının gelişmemiş olmasına karşın, erkeklik hormonları üste çıkıyor. Bunu sonucu olarak da teneffüslerde kız çocuklarının popolarına pandik atıyor.
Onu cezalandırmanın bir işe yaramayacağını öğrenmiştim. Birinci sınıfları okutan Eğitmenimiz cezaların en ağırını denemiş ama sonuç alamamış.
Ben ne yapabilirdim? Antepli zekamı kullandım. Onu sınava çektim. Ertesi sabah yeri artık ikinci sınıf öğrencileri arasındaydı.
Sık aralıklarla yineledim bu sınavları. Onu bir ders yılı içinde ikinci sınıftan üçe, üçten dörde, dörtten beşe geçirdim. Ne kadar yasaldı yaptığım bilmiyordum ama karşı çıkan olmuyorsa nasıl olsa.
Artık bu yıl öbür beşinci sınıf öğrencileriyle birlikte ilkokul mezunu olarak okuldan uzaklaşacaktı Muhammed. Okuma yazma bilmiyormuş, kime ne dert? ..
Aslında çok iyi bir çocuktu Muhammet. Biraz kavrayışı kıttı. Hepsi o kadar.
Köyün içme suyu bir km kadar uzaktaydı. Her sabah daha kargalar kahvaltısını yapmadan kapımı güm güm vururdu. Kapının gümlemelerinin ardından onun sesi duyulurdu
“Örtmenim su getiriym mi? ”
Gönüllü olarak üstlenmişti bu önemli gereksinmemi gidermeyi.
“Örtmenim su getiriym mi? ”
Tatlı uykumdan zamanından önce uyanamın keyifsizliği içinde:
“Getir ulan, getir! ” diye bağırırdım.
“Öyleyse bakracı ver.”
Kalkar verirdim bakracı. Sonraları bunun da kolayını buldum. Bakracı akşamdan kapının önüne bıraktım.
Sabah erkende geldiğinde:
“Örtmenim su getiriym mi? ” dediğinde.
“Bakraç kapının önünde,” diyordum gözlerimi aralamadan. Ama o her sabah yine de sormayı sürdürüyordu:
“Örtmenim su getiriym mi? ”
Muhammet o yıl ilkokulu bitirdi sayemde. Diplomasını alınca sevinç içinde kuşlar gibi uçarak bölüşmeye gitti anne babasıyla bu kazanımını.
Tek korkum, mezun olmasına karşın okuldan kopamayacağıydı. Öyle olmadı. Bir daha okula gelmedi Muhammed. Artık dağda oğlak güdüyordu. Orada da vardı nasıl olsa oğlak yayan pandik atılacak kızlar.
Fevzi GünençKayıt Tarihi : 23.1.2010 01:33:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!