Ben nerdeyim. Şiiri - Fehmi Tazegül

Bende bilmiyordum yaşarken ölmesini.
Duymuyor kulaklarım rüzgarların sesini.
Yaşarmış benle fani dünyanın efsanesi
Şimdi yaşamak istiyorum bir çift gözden.

Mutluyum yaşadığım tertemiz sevgiden.
Usandım bıkttım eziyet çektiğim çileden.
Zavallı bir köle oldum hastalığımla ben.
Korkar oldular benim isyankar yüzümden.

Ben nerdeyim gülen yüzüm sesim nerde.
Dalmış gözlerim geçmişe bakan yüzlere.
Bir diyeceğim kalmadı çirkinlere güzellere.
Gönlüm sözüme bakmıyor eskisi gibi artık.

Fehmi.
Yaşamak güzeldir ama gelip geçiyor ömür.
Yoksullara fakirlere hayat işkence zulümdür.
Şimdi dostum bahçemdeki kırmızı gülümdür.
Ne kadar yaşasan sonun mezarda ölümdür.