Ben Namerdim Şiiri - Kemal Berk

Kırık sazın telleri, oynatmıyor gülleri
Eli vursam göğsüne, titretmez yürekleri

Ettiğim onca feryat, boşamı gider oldu
Ortalık yangın yeri, mazlumun gözler doldu

Her bir koldan boşalır, sağanak halinde dolu
İş bilen doldurur, akarken bulur yolu

Çehresi kibar beydir, pislikten kaçınırken
Yedigin hepsi necis, boğazdan aşırırken

Başında türlü bela, uykusunu kaçırır
Laf dinlemez evlatlar, düşmanları andırır

Öpmeye kıyamazken, el elinde oyuncak
Devşiren ele dile, silah verip vuracak

Urbalar lime lime, vücudu yangın yeri
Evinden kaçıp giden, metresin olur eri

İçimiz dışımız sır, görmez olduk belayı
Kulaklar sağır sultan, duymuyoruz selayı

Bir kaç lokma bir mevlüt, kurtuluş umuduyla
Aklınca hak kandıra, zalim kötü huyuyla

Yer gök feryat ederken, şu garip halimize
Uykudan uyanmayan, vah garip milletime

Alimin en kötüsü saltanata özenen
Fetvasıyla sultana, güzel gözle görünen

Şair olmuş yazıyor, yer üstü güzellere
Bir kere sende yaz, yer altı özellere

Hüküm yalnız Allahın, rehberim peygamberim
Dilsiz şeytan olamam, olursam ben namerdim

Kemal'eren Kemal Berk
5.5.2022