Çoklukta boğulan,
Yanlız ben miyim? ..
Ben miyim sadece,
Gözü kupkuru...
Sonsuzun ipini,
Gerdikçe ruhum,
Kemiren ben miyim,
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
çocukluğunda kaybolan yalnız siz değilsiniz. hastane köşelerinde hasta yatağında her yatan hasta gezinir mazide. nedense insan beyni aradaki yaşanmışlıkları unutup birtek çocukluğu hatırlar ısrarla. şiiriniz beni pek bir hüzünlendirdi. gülü almaya dermanınız olsun lütfen şiirin sonu mutlu sonla bitmeli bence. yüreğinize sağlık
Ateşler gül olur,
İbrahimlere...
Bir kere yanan,
Bir daha yanmaz!
Uzatsa bana da,
Bir tek gülünü,
O gülü almaya,
Dermanım olmaz...
yürek ve kalem sesiniz pırıl pırıl parlasın şair,kutlarım
sevgiyle kalın e mi
Kendini sorgulamaka başlar herşey...Varlığa anlam katmak için şart bu...Çok güzel ve anlamlı bir şiir olmuş kardeşim,sevgiler..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta