Ben Kimim Ki Övüneyim

Gönül gerek Hak diyenin,
Aşk ile yanıp sönenin,
Gönül gerek can verenin,
Nice canın cânı vardır.

Yol odur ki hakka gider,
Söz odur ki gerçeğe der,
Derviş odur ki içre er,
Ne el öper, ne el övdür.

Yol uzaktır, menzil derin,
Kervan geçmez, dağlar serin,
Ben meğer bir miskin erin
Hakk’a varan sesiyim ben.

Ağlamadan gülme olmaz,
Yanmayınca kül de olmaz,
Aşk kapısı dilde olmaz,
Gönülde gizli hâzinem.

Ben kimim ki övüneyim,
Adım ile yürüyeyim?
Halk içinde bir zerreyim,
Zerre zerre cânân ister.