Bazen bir insana binlerce kelime söylemek istersin de; tek kelime edemezsin ya.
Şuan o haldeyim.
O binlerce kelimeyi içime atıyorum. İçim o kadar boğuldu ki. Nefesim o kadar zor geçiyor ki ciğerlerimden. Sanki birisi boğazımı sıkıyor. Kendi kelimelerimle; kendimi boğuyorum.
Ben kendimin boğazını sıkıyorum.
Kendimi öldürüyorum.
Ben kimim?
Beni öldüren ben kim?
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta