Ben Kendime Uğramadan Geldim Sana

Ben Kendime Uğramadan Geldim Sana

Ben kendime bile uğramadan
koşarak sana geldim.
Ne aynaya baktım o gün,
ne de hangi kalpte eksildiğimi düşündüm.
Sadece…
Sana yetişmekti içimde yanıp duran tek şey.
Sanki seni bulmazsam,
benliğimi yolda bırakacaktım.

Yüreğimi bıraktığım yeri
şimdi gece gece arar oldum.
Bazen bir rüzgârda,
bazen gözümde beliren bir gölgede…
Ama en çok da
senin olmadığın her yerde.

Zaman kavramını kaybettim.
Saniyeler birbirine dolandı,
saatler sustu,
ve ben seni düşündüğüm her an
sanki bir ömrü içinde yaşadım.

Bir kadının içinden bir haykırış yükseliyor şimdi:
"Neden beni duymadın?"
Oysa ben,
her suskunluğumla sana bağırdım.
Her gülümseyişimde bir çöküş sakladım.
Her yokluğunda
kendimi biraz daha kaybettim.

Sana geldim…
Beni istemediğin halde.
Sana tutundum…
Beni bıraktığın ellerin acısıyla.
Sana baktım…
Gözlerini bile kaçırdığın halde.

Ve yine de suçlamadım seni.
Çünkü gerçek aşkta
bir taraf hep kendinden vazgeçer.
Ben,
kendimi gözden çıkaran taraftım.

Şimdi içimde bir sızı var,
tarif edemediğim,
ama her geceyle büyüyen bir tür fısıltı.
Sana ulaşamayan bir ben var içimde,
ve ben ona bile yetişemiyorum artık.

Belki de bir gün anlarsın…
Bir insanın kendini bile geride bırakıp
sadece seni seçtiğini.
Ama o zaman çok geç olacak.
Çünkü ben,
senin kalmadığın yerlerde
kendi yokluğuma tutunmayı öğreneceğim.

Mehmet Bildir