Ben Kanser Olduktan Sonra

Ben kanser olduktan sonra
Güneş penceremden geç girmeye başladı
Hayatın sanki akışı yavaşladı
Ve değişiverdi koca koca insanlar
Mesela sevişme ihtimalimiz zor olan
Kalın kaşlı ve çok alımlı
Esmer güzeller sıradalar
Sırf elimden tutup
Ten renkleri civarında
Orta şekerli kahve ısmarlamak için
Göz temasını bile çok gören
Dost adı altında silüetler
Ağlamaklı sevecenlikle bakarlar bana
Selam verebilmek için
Bakarım onlara
Şaşırırım elbet.
Sonra yıllar önce kaybettiğim kız arkadaşım
Elinde bir kap
İçinde en sevdiğim çikolatalı kek
Parmağında başkasından söz yüzüğü
Yani anlayacağınız
Tavan arası kadar çelişki
İlişir yanıma acı gülümseme dudaklarında
Ah o dudaklar...
Ben varken de başkalarınındı
Yenilirsem kansere
Hepten gidecekler başkasına
Halbuki bir kaç kanser hücresinden başka
Ne farkım var söyleyin
Şu sokağın köşesindeki kirli sakallı simitçiyle
Minibüsteki muavinle
Milli piyango bileti satan yaşlı teyzeyle
Ne farkım var çarşaflı dilenciyle
Emekliliğine üç ay kalmış memurla?
Onlar da gün saymazlar mı
Tabutlarına yerleşmek üzere?
Ağrılarım var biraz dostlar
Çınar gölgesine atıp kendimi
Hastalığımı atlatana kadar dinlenesim var
İçim geçer çimende uyurum
Uyumuşum...
Uyumaz olaydım
Meğer ne çok severlermiş beni
Bak sırtlarında taşıyorlar sela eşliğinde
Ağrılarım da geçmiş hani
Kuş kadar hafifim vallahi
Lakin...
Hayata yenildik bu seferde be güzelim
Durmadan ağlayanlar bana
Çok çok iki hafta daha çekerler bunları
Sonra unutur giderler beni
Nasılsa gelecekler yanıma
O zaman da hatırlarlar elbet beni.