Ben Kadınım Şiiri - Döndü Dülger

BEN KADINIM!...
Ben kadınım!...
Gönlü koskoca bir dünya, masmavi bir Deryayım,
Ben kadınım!...
Yüreği kırılgan, dalları narin, bire bin veren bir ummanım.
Ben kadınım!...
Ama benim de insan olduğumu hatırlayın.
Hele ki fıtratımda duygular ağır basıyor, sakın atlamayın.
Bir de hayatın içinde yorulabileceğimi,
Kendimle başbaşa kalmak isteyebileceğimi,
Özel hissetmek içgüdüselliğimin farkına varın.
Ben kadınım!...
Bir sert söze büzüşür narin yapraklarım.
Görmezden gelindiğinde yıkılır umut dağlarım.
Ruhuma dokunulmadığı her yerde içime kapanır,
Gökyüzümde kaybolur bütün yıldızlarım.
Ben kadınım!....
Nazenin gönlüm bir tatlı söze meylederken,
Değerini kaybettiği yürekte doğmaz bir daha şafağım.
Yalnızlığın içine hapsedildiğimde,
Sokağına dahi uğramaz adımlarım.
Ben kadınım!...
Un ufak etmeden, eksiltmeden sevdayı yaşayın,
Ben Kadınım!...
Yanınızdayken değer verin, yaşanmış yılların katili olmayın....