Yoktu hiçbir farkım
diğer kullarından tanrının.
Dokuz ay on gün
ana rahminde kalan,
doğan, büyüyen, konuşan,
yemek yiyen bir candım
Yirmiyedisindeydim daha
henüz ömrüne doymamış
gencecik bir fidandım.
İyiye, güzele, yeniye, doğruya; dost...
Kötüye, çirkine, eskiye, eğriye düşmandım.
Ben İNSAN’dım...!
Canım aldılar ecelsiz
Pırıl pırıl bir onsekiz mayıs günü.
Yoluna baş koyduğum,
vebalım, sevdalım, toprağıma uzandım.
Saplandı yağlı kurşunlar delikanlı bedenime;
Tepeden tırnağa kandım.
Ben İNSAN’dım...!
Ben cümle ezilenlerin sadık dostu,
zulme, baskıya, sömürüye düşmandım.
Bağımsızlık ve özgürlük kavgasında
en ön saflarındaydım, mazlum halkımın.
Elde silah kahramanca savaşandım.
Yokluğuma kadeh tokuşturdu hain takımı,
bilmediler ki ben söylenen türküde,
Yakılan ağıtta
Ve
Dinmeyen silah seslerinde yaşayandım.
Ben İNSAN’dım...!
Ben içcilerin, ben köylülerin,
ben bütün ezilenlerin muhteşem kini.
Ben sömürgeciliğe, emperyalizme
ve yerli gericiliğe karşı,
şaha kalkan halkın gür sesi.
Ben baştan başa İSYANDIM...
Ne beş meteliğe
ırzını vermeye hazır bir hain,
ne de ‘‘yediği insan eti,
içtiği kan olmuş’’ bir sultandım.
Ben İNSAN’dım...!
ben Karadeniz’de
Derya dibinde balıklara yem edilen
onbeş özge candım.
Ağrı’ydım ben, Koçgiri’ydim,
Dersim’dim, Zilan’dım...
Deşilmiş karınlardan alınan
günyüzü görmemiş bebeydim ben,
süngülerin ucundaydı salıncağım.
Ben İNSAN’dım...!
Zulüm ve işkence, dert ve kahır
unutulur belkide.
Ben unutulmam.
Çünkü ben dilden dile dolaşan
bir destandım.
Dağlardan, barikatlardan
düşmana kurşun sallayan Gerillanın göğsündeki nişandım.
Ben İNSAN’dım...!
Ben pençelerini ve iğrenç dişlerini
vücuduma geçiren
sömürgecilerin ağzındaki kandım.
Ben toplu imhalar, ben idam, ben sürgün,
ben mecburi iskandım.
Elleri ve kolları birbirine bağlı
kirve, hısım ve akraba,
kimileriyle akrandım.
Oracıkta benzin döktüler üstüme.
Küllerimiz birbirine karıştı;
yüzbinlerle cayır cayır yandım...
Benzerlerimdi katledenler beni,
Ama Ben İNSAN’dım...!
Tarihtim ben. Ezilenlerin, horlananların
tarihi.....
Geçtim zulüm cenderesinden.
Kan kızıla boyandım.
İmparatorlar, sultanlar cümle iblisler
yok etmek istediler beni.
Saldım toprağıma kökümü.
Bugüne dek dayandım.
Ben İNSAN’dım...!
Spartaküs’le beraberdim,
Roma arenalarında
İlk umudu,
ilk gerillasıydım cihanın
Efendilerine karşı ayaklanandım.
1871’de Paris’te, Rusya’daydım
Ekim 1917’de....!
Çin’de, Kore’de, Küba’da, Vietnam’da
Kızıl bayrağı taşıyandım.
Laos’ta, Kamboçya’da, Mozambik’te,
Angola’da kan kusan mitralyözdüm ben...!
Deştim karnını hainin, sömürgecinin;
Cepheden cepheye yankılandım.
Yurt sevgisini iğrenç bir maske gibi
suratlarında taşıyanlar,
Cânım aldılar ecelsiz.
Ben bir MİLİTAN’dım...!
Savaşsız ve sömürüsüz
bir dünya içindi kavgam...
Henüz yirmiyedisindeyken ve
gencecik bir fidanken daha,
bağımsızlığın ve özgürlüğün
kutsal özlemi uğruna
al kanlara boyandım.
Ben İNSAN’dım...!
Ben Bitmeyen Kavga,
Ben Bağmısızlığa Susamış Ülke
Ben Kurtuluşun Gübrelenmiş Toprağı,
BEN KÜRDİSTAN’DIM...!
Bu şiir 1978 yılında bir süikast ile şehit düşen Haki Karer arkadaşın anısına kaleme alınmıştır.
Kürd GrKayıt Tarihi : 2.12.2000 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben İnsandim
Yoktu hiçbir farkım
Diğer kullarından tanrının
Dokuz ay on gün
Ana rahminde kalan
Doğan, büyüyen, konuşan
Yemek yiyen bir candım
Yirmiyedisindeydim daha
Henüz ömrüne doymamış
Gencecik bir fidandım
iyiye, güzele, yeniye, doğruya dost
Kötüye, çirkine, eskiye, eğriye
düşmandım
Ben insandım!...
Canım aldılar ecelsiz
Pırıl pırıl bir onsekiz mayıs günü
Yoluna başkoyduğum
Vebalim, sevdalım
Toprağına uzandım
Saplandı yağlı kurşunlar delikanlı bedenime
Tepeden tırnağa kandım
Ben insandım
Ben cümle ezilenlerin sadık dostu
Zulme, baskıya, sömürüye düşmandım
Bağımsızlık ve özgürlük kavgasında
En ön saflarındaydım mazlum halkımın
Elde silah kahramanca savaştım
Yokluğuma kadeh tokuşturdu hain takımı
Bilmediler ki ben söylenen türküde
Yakılan ağıtta ve dinmeyen silah seslerinde yaşayandım
Ben insandım
Ben işçilerin, ben köylülerin
Ben bütün ezilenlerin muhteşem kini
Ben sömürgeciliğe, emperyalizme
Ve yerli gericiliğe karşı
Şaha kalkan halkımın gür sesi
Ben baştan başa isyandım
Ne beş meteliğe ırzını
Vermeye hazır bir hain
Ne de yediği insan eti, içtiği kan olmuş bir sultandım
Ben insandım
Ben Karadeniz'de derya dibinde
Balıklara yem edilen onbeş özge candım
Ağrıydım ben, Koçgiriydim
dersimdim, Zilandım
Günyüzü görmemiş bebeydim ben
Süngülerin ucunda sallanandım
Ben insandım
Zulüm ve işkence dert ve kahır unutulur belki de ben unutulmam
Çünkü ben dilden dile dolaşan bir destandım
Dağlardan, barikatlardan
Düşmana kurşun sallayan
Gerillanın göğsündeki nişandım
Ben insandım
Ben pençelerini ve iğrenç dişlerini
Vücuduma geçiren sömürgecinin ağzındaki kandım
Ben toplu imhalar, ben idam, ben sürgün
Ben mecburi iskandım
Elleri ve kolları birbirine bağlı
Kirve, hısım ve akraba
kimileriyle akrandım
Oracıkta benzin döktüler üstüme
Küllerimiz birbirine karıştı
Yüzbinlerle cayır cayır yanandım
Benzerlerimdi katledenler beni
Ama ben insandım
Tarihtim ben
Ezilenlerin, horlananların tarihi...
Geçtim zulüm cenderesinden
kan kızıla boyandım
İmparatorlar, sultanlar, cümle iblisler
Yok etmek istediler beni.
Saldım toprağıma kökümü,
Bugüne dek dayandım
Ben insandım
Uçurdum kellesini Dehak'ın
Demirci Kawaydım ben
Örse çekiç sallayandım
Eksilmedi bir daha hiç
Toprağımda isyan ateşi
kızıl bir meşaleydim ben
Bütün 21 Martlarda
Dağların doruklarında yanandım
Ben insandım
Spartaküsle beraberdim Roma arenalarında
İlk umudu
İlk gerillasıydım cihanın
Efendilerine karşı ayaklanandım
1879'da Paris'te, Rusya'daydım Ekim 1917'de
Çin'de, Kore'de, Küba'da, Vietnam'da
Kızıl bayrağı taşıyandım
Laos'ta, Kamboçya'da, mozambik'te, Angola'da
Kan kusan mitralyözdüm ben!...
Deştim karnının hainin, sömürgecinin
Cepheden, cepheye yankılandım
Yurt sevgisini iğrenç bir maske gibi
Suratlarında taşıyanlar
Canım aldılar ecelsiz
Ben bir Militandım
Savaşsız, sömürüsüz
Bir dünya içindi kavgam
Henüz yirmiyedisindeyken ve gencecik bir fidanken daha,
Bağımsızlığın ve özgürlüğün kutsal özlemi uğruna
Al kanlara boyandım
Ben insandım
Ben bitmeyen kavga
Ber bağımsızlığa susamış ülke
Ben kurtuluşun gübrelenmiş toprağı
Ben KÜRDISTANDIM!...
Ali Haydar Kaytan
aşağıda şiir ve şiirin linki
doğru nitelikli nice paylaşımlara
http://www.antoloji.com/siir/siir/siir_SQL.asp? sair=2770&siir=11282
Ben İnsandim
Yoktu hiçbir farkım
Diğer kullarından tanrının
Dokuz ay on gün
Ana rahminde kalan
Doğan, büyüyen, konuşan
Yemek yiyen bir candım
Yirmiyedisindeydim daha
Henüz ömrüne doymamış
Gencecik bir fidandım
iyiye, güzele, yeniye, doğruya dost
Kötüye, çirkine, eskiye, eğriye
düşmandım
Ben insandım! ...
Canım aldılar ecelsiz
Pırıl pırıl bir onsekiz mayıs günü
Yoluna başkoyduğum
Vebalim, sevdalım
Toprağına uzandım
Saplandı yağlı kurşunlar delikanlı bedenime
Tepeden tırnağa kandım
Ben insandım
Ben cümle ezilenlerin sadık dostu
Zulme, baskıya, sömürüye düşmandım
Bağımsızlık ve özgürlük kavgasında
En ön saflarındaydım mazlum halkımın
Elde silah kahramanca savaştım
Yokluğuma kadeh tokuşturdu hain takımı
Bilmediler ki ben söylenen türküde
Yakılan ağıtta ve dinmeyen silah seslerinde yaşayandım
Ben insandım
Ben işçilerin, ben köylülerin
Ben bütün ezilenlerin muhteşem kini
Ben sömürgeciliğe, emperyalizme
Ve yerli gericiliğe karşı
Şaha kalkan halkımın gür sesi
Ben baştan başa isyandım
Ne beş meteliğe ırzını
Vermeye hazır bir hain
Ne de yediği insan eti, içtiği kan olmuş bir sultandım
Ben insandım
Ben Karadeniz'de derya dibinde
Balıklara yem edilen onbeş özge candım
Ağrıydım ben, Koçgiriydim
dersimdim, Zilandım
Günyüzü görmemiş bebeydim ben
Süngülerin ucunda sallanandım
Ben insandım
Zulüm ve işkence dert ve kahır unutulur belki de ben unutulmam
Çünkü ben dilden dile dolaşan bir destandım
Dağlardan, barikatlardan
Düşmana kurşun sallayan
Gerillanın göğsündeki nişandım
Ben insandım
Ben pençelerini ve iğrenç dişlerini
Vücuduma geçiren sömürgecinin ağzındaki kandım
Ben toplu imhalar, ben idam, ben sürgün
Ben mecburi iskandım
Elleri ve kolları birbirine bağlı
Kirve, hısım ve akraba
kimileriyle akrandım
Oracıkta benzin döktüler üstüme
Küllerimiz birbirine karıştı
Yüzbinlerle cayır cayır yanandım
Benzerlerimdi katledenler beni
Ama ben insandım
Tarihtim ben
Ezilenlerin, horlananların tarihi...
Geçtim zulüm cenderesinden
kan kızıla boyandım
İmparatorlar, sultanlar, cümle iblisler
Yok etmek istediler beni.
Saldım toprağıma kökümü,
Bugüne dek dayandım
Ben insandım
Uçurdum kellesini Dehak'ın
Demirci Kawaydım ben
Örse çekiç sallayandım
Eksilmedi bir daha hiç
Toprağımda isyan ateşi
kızıl bir meşaleydim ben
Bütün 21 Martlarda
Dağların doruklarında yanandım
Ben insandım
Spartaküsle beraberdim Roma arenalarında
İlk umudu
İlk gerillasıydım cihanın
Efendilerine karşı ayaklanandım
1879'da Paris'te, Rusya'daydım Ekim 1917'de
Çin'de, Kore'de, Küba'da, Vietnam'da
Kızıl bayrağı taşıyandım
Laos'ta, Kamboçya'da, mozambik'te, Angola'da
Kan kusan mitralyözdüm ben! ...
Deştim karnının hainin, sömürgecinin
Cepheden, cepheye yankılandım
Yurt sevgisini iğrenç bir maske gibi
Suratlarında taşıyanlar
Canım aldılar ecelsiz
Ben bir Militandım
Savaşsız, sömürüsüz
Bir dünya içindi kavgam
Henüz yirmiyedisindeyken ve gencecik bir fidanken daha,
Bağımsızlığın ve özgürlüğün kutsal özlemi uğruna
Al kanlara boyandım
Ben insandım
Ben bitmeyen kavga
Ber bağımsızlığa susamış ülke
Ben kurtuluşun gübrelenmiş toprağı
Ben KÜRDISTANDIM! ...
Ali Haydar Kaytan
Butun dunta bilir ki bu siir ; degerli insan Ali Haydar Kaytan'a ait bir siirdir ..
Lutfen geregini yapin ...
Evina Berfin ...
TÜM YORUMLAR (5)