Ben Hiç Sevmedim Şiiri - Muhammed Leyla

saçlarıma düşen ak çizgileri hayatın
döndüm bana bahşedilen bu nefretin kavşağından
artık umrumda değil zaten tüm bu yaşadıklarım
aslına bakarsanız asılsızım, yani hiç yaşamadım.

sevmedim ben hiçbir kadını, sevmedim gerçekten,
bu yalancı beynimin tam içinde gerçekler
gerçekten
ne istediğimi bilmiyorum yine,
yaşamak zorsa eğer, ölmeyi dene.

ve yine, yine seninle beraberken düştüğüm bu sensizliğin tutsaklığında yaşamaya çalışan bir zavallı mahluktan farksızım
sensizim belki içimdeki bu sızının anlamı da budur ama seni geçtim bugun ben kendime dahi faydasızım
çözemediğim bu denklemin göz göre göre beni öldürüşünü seyret ve seyret nefretimin paydasını
kendi evimi soydum bugun ve gaspettim bir gaspçının çantasını!

ben hiçbir kadını sevmedim Tanrım, bu ne korkunç!
daha da korkuncu var, hiçbir kadın beni sevmedi...
ne zormuş bu yalnızlık, omuzlarımdaki,
beni benden alıkoyan her şeye lanet okurken ben
ne kadar asilce gelir aslında asaletle uzaktan yakından alakası olmayan bu zavallılık hissi
şiirlerime disleksi hakim
ne kadar ironik ama...

beni benden ayıran sevgimle nefretimin birleşimiyse eğer
o zaman bu iki duyguyu da bir an önce al benden
çünkü artık umrumda değil umursamaz nedenlerim de
ve al Tanrım güzelim bu ruhumu bu çirkin bedenden
kör et gözlerimi de görmeyeyim kadınları artık
duymayayım onların kalp çelen kemençeden seslerini
görmeyi istemediğim her şeyi gözüme sokmaya devam edersen eğer
görmeyi istediklerimi kendi gözüme bir mızrakla sokarım ben
ve bir gün bu yazdıklarımı bir öfkeyle okursa bir kadın
boşver
ben hiç sevmedim zaten...