Ben Hep Oradaydım Şiiri - Muhammed Yağmur

beni hiç görmedin, değil mi?
o kalabalığın içinde
sana en sessiz bakan bendim oysa.
bir adım atsan,
dünyamı önüne sererdim,
ama sen hep
başka tarafa yürüdün.

bir çiçeği sulamadan
ondan meyve bekledin.
bense,
gölge olduğum dallardan
sana hep güneş olmaya çalıştım.

sen
bir kere bile “kimse var mı?” demedin,
ama ben
her gecenin ortasında
“buradayım” diye fısıldadım karanlığa.

sustum.
çünkü sesimi duysan kaçardın.
bir insan,
en çok da
onu sevmeyen birine sevilmekten korkar…

bekledim.
gelişini değil,
bir ihtimali,
belki bir selamı,
bir bakışı…
ama sen,
benim bekleyişimi
hiç bilmedin.

dünya dönüyordu
ama ben hep aynı yerdeydim.
yıllar geçti,
ellerim hala boş,
gözlerim hala sende.

ve hâlâ soruyorum kendime:
beni hiç sevmedin mi?
yoksa ben
hiç var olmadım mı gözlerinde?

ben oradaydım…
yüreğimin en sessiz köşesinde,
adını kimselere söylemeden,
sadece seni severek…
sadece seni bekleyerek…
hep oradaydım.